Tekort...
20/09/2019
Met pijn in mijn hart heb ik de afgelopen weken de start van het onderwijsjaar 2019-2020 aangezien. Niet de altijd terugkerende actie ‘Wij gaan weer naar school’ van Veilig Verkeer Nederland stond centraal. Nee, ‘wij kunnen niet naar school’. Of, wij krijgen les van onbevoegd personeel. Er is namelijk geen leerkracht. Dat is het droevige geluid van de afgelopen weken. En dan is het schooljaar nog maar net begonnen! Er is een groot tekort aan leraren in Nederland. Een tekort waarvan men zegt dat dit nog maar het begin van de storm is. Het loopt de komende jaren alleen maar op. Mijn onderwijshart huilt bij het lezen/horen en zien van deze berichten. Hadden we dit kunnen voorkomen? Dat is de vraag die bij mij door mijn hoofd gaat. Ik denk voor een deel wel.
Kommer en kwel
Al ruim 20 jaar ben ik werkzaam in het onderwijs. Een sector die naar mijn mening (zo lang ik meedraai in het onderwijs) overloopt van het klagen, de schuld bij het rijk leggen en zo weinig mogelijk echt willen veranderen. ‘Het systeem is failliet’ wordt vaak gezegd. ‘Het onderwijs moet op de schop!’ Nog zo’n kreet. En we missen het ‘respect’. Dat zijn wel de grootste dooddoeners die ik tegenkom. Ze leveren mij weinig energie op. Dat ligt natuurlijk aan mij. Als ik zie hoeveel mensen al deze leuzen ondersteunen, dan is de revolutie daadwerkelijk losgebarsten in onderwijsland. En nu met het lerarentekort erbij kunnen we echt laten zien dat de maat vol is. Wij, het beroepsveld, zijn slachtoffer en wij verdienen veel meer dan hoe het momenteel gesteld is in het onderwijs!
Erbarmelijk imago
Het imago van het onderwijs is om te huilen. Dat hebben we naar mijn idee zelf gecreëerd of in ieder geval, we hebben er enthousiast aan meegewerkt. We hebben ons laten peoplelen door het Rijk, door ouders en door onze eigen vertegenwoordigers bij de bonden. Een landelijk issue over bijv. gezonde voeding of zinloos geweld? Het onderwijs draait er wel een extra lesprogramma over. Ouders die bij het minste of geringste op school staan om hun ongezouten mening te geven. We maken er dagelijks tijd voor vrij en geven de ouders (te) vaak gelijk. Cao-partners? Zijn dat die instituten die al 2 jaar met elkaar in gesprek zijn over ‘onze’ lonen, de werkdruk, etc.? Nee, als je het mij vraagt zijn dit niet de situaties die zorgen voor een sterk en krachtig imago. We doen bijna alles onder de mantel der liefde voor onze leerlingen. Ook nu de situatie zeer zorgelijk is proberen we van alles te organiseren. Een groep van 50 leerlingen lesgeven? Ja hoor, doen we. Vraag niet hoe maar we doen het. Anders krijgen de leerlingen helemaal geen les. Gevolg: extra druk op de leerkrachten die er nog wel zijn en de kwaliteit van het onderwijs staat onder druk.
Werkplezier en focus op goed onderwijs!
Het is geenszins mijn bedoeling om in dit stuk de troosteloze situatie van het onderwijs te beschrijven. Het is mijn intentie om de nadruk te leggen op wat wel kan in het onderwijs. Welke successen er wel te behalen zijn, al gehaald worden en hoe je daar zelf als leerkracht, schoolteam en/of bestuur zeggenschap over hebt. Nee zeggen is namelijk ook een optie. Duidelijkheid creëren in wat wel en niet kan met de focus op goed onderwijs. Naar ouders, leerlingen, het Rijk en onze partners. Door duidelijk te zijn nemen we de leiding weer over ons vak, zetten we de positieve kanten ervan in de etalage en ziet de buitenwereld dat het een echt beroep is. Een beroep dat hierdoor aantrekkelijker wordt en meer status krijgt. Status moet je namelijk afdwingen. Dat doe je niet door constant in de slachtofferrol te blijven hangen. Niemand kiest voor zo’n sector.
Tot slot
Natuurlijk moet er geld bij. Dat dwingen we naar mijn mening af als we heel duidelijk laten zien/horen wat we wel kunnen en wat we niet kunnen. Vanuit een duidelijke visie met oog voor kwalitatief goed onderwijs. Pas dan worden wij als beroepsgroep weer serieus genomen. De sleutel ligt bij ons!
Stan Put
Put2gether
Archief
20/09/2021
Gebruik de NPO-gelden voor de herinrichting van het onderwijs
20/09/2021
Ik ga dromend en fantaserend de zomer in...
19/05/2021
Heilig verklaard: vertrouwen in!
29/04/2021
De Nationale Onderwijsverkenners
19/02/2021
Anders en kansrijk
19/02/2021
Wat als het meevalt?
30/12/2020
podcast 'Jongeren in coronatijd!'
22/12/2020
Op naar de nul!
22/12/2020
Dag 2020, jaar van ikke of van wij?
20/10/2020
Generatie van de toekomst!
07/10/2020
#wijdoennogmee
31/07/2020
Veerkracht
08/07/2020
Niet terug naar normaal!
13/05/2020
Leerachterstanden...
20/03/2020
Het coronaperspectief...
07/03/2020
Zo maar een werkdag...
12/02/2020
Onderwijs is topsport!
04/12/2019
Hoe lang nog?
13/10/2019
De (nood) zaak van vernieuwen...
20/09/2019
Tekort...
29/07/2019
De zij-instromer komt eraan!
09/04/2019
Hoezee voor de bende van Thierry!
19/03/2019
Schaduwonderwijs
10/03/2019
Protestmars!
08/03/2019
Kansen(on)gelijkheid!
14/02/2019
Het grootste probleem van het onderwijs is het imago!
01/02/2019
Passie voor het onderwijs?!
21/06/2018
Op ontdekking naar wat draag ik en mijn organisatie bij in 2030!
07/04/2018
Inspiratie!
09/12/2017
De lach!
27/10/2017
Focus!
03/09/2017
Herfst, herfst, wat heb je te koop?
25/07/2017
Terughoudendheid
25/05/2017
Are we prepared
25/04/2017
Reflectie bij leiderschap
08/02/2017
Vanzelfsprekendheid!