Kansen(on)gelijkheid!

08/03/2019

Het is speelkwartier op basisschool De Branding. Een kwartier waar een deel van het leerkrachtenteam een welverdiend kopje koffie of thee kan nuttigen na de eerste ochtendsessie met de kinderen.

Een aantal leerkrachten heeft nog maar net de verse bak ingeschonken of de koffiekamer wordt overdonderd met het schelle en tierende geluid van een boze juf die stampvoetend binnenkomt. “Zat ben ik het, meer dan zat! Hij haalt het bloed onder mijn nagels vandaan. Hij doet het gewoon expres he? Iedere keer als ik van les wil veranderen of beurten wil verdelen, schreeuwt hij door de klas en loopt hij weg van zijn plaats. Hoe vaak ik hem hier al niet over heb aangesproken, hij luistert gewoon niet! Ik heb hem nu op de strafstoel gezet en hij mag niet naar buiten.” Dit zijn de eerste woorden waarin ik met juf Ellie kennis maak. Dankzij het smoelenboek van het team, dat hangt bij de ingang van de school, had ik er al wel een beeld bij.

Zelf ben ik vandaag als interim directeur gestart op De Branding, een school met de slogan: ‘Waar ieder kind uniek is’.

Meester Freek (die ik ook herken van het smoelenboek) staat op en loopt direct op Ellie af. “Ach El, ik pak ff een bakkie voor je meid, dan kun je even rustig worden. Hij deed dit bij mij vorig jaar ook altijd hoor. Je hebt goed gehandeld. Niet over je heen laten lopen en laten zien dat hij een sanctie krijgt bij dit gedrag. Zijn ouders weten het hoor. Die vinden het heel moeilijk met hem. Dat zijn hele eenvoudige mensen. Ze luisteren goed naar ons dus maak je niet druk over eventueel gedoe.” Freek schenkt een kop koffie in voor Ellie en begeleidt haar naar haar vaste plek aan de koffietafel. Vervolgens begint hij een gesprek over hoe Ellie na de pauze de betreffende leerling bij hem in de klas kan zetten. Hij heeft nog wel wat werk voor hem. Daarna gaat het gesprek over in de beslommeringen van het weekend. Aan de andere kant van de koffietafel roept een leerkracht nog: “Zijn zusje is 4 jaar geleden naar praktijkonderwijs gegaan en liet precies hetzelfde gedrag zien. Wij hebben haar toen ook streng aangepakt. Dat werkte prima El. It runs in the famliy!” Een bevestigend gezoem klinkt door de teamkamer.

Totdat een voor mij nog onbekende leerkracht het woord neemt. “Dus deze leerling zat vorige jaar bij jou in de groep Freek? En nu bij jou Ellie. Ik hoor net dat jullie zijn zusje ook op school hebben gehad, met precies dezelfde problemen. Wat fijn dat jullie door zijn zusje direct weten hoe je deze leerling moet aanpakken. Dat scheelt een hoop onderzoek en aandacht voor misschien wel een onderliggend probleem. Dan kan dat uitgespaarde geld voor eventueel onderzoek mooi naar de salarissen van de leerkrachten! Fijne ochtend nog!” Ze loopt hoofdschuddend de teamkamer uit. Het is even stil in de teamkamer en ik realiseer mij dat deze leerkracht het snapt. Er is nog genoeg te doen is op De Branding, waar ieder kind uniek is.

NOOT: namen leerkrachten en school zijn fictief

08/03/2019 Stan Put